ကျွန်တော် ဂျပန်မှာနေတာကြာသွားတော့ အင်္ဂလိပ်စာ မကောင်းတော့ဘူး။ အစကထဲက မကောင်းခဲ့တာ နေမှာပါ။ ဒါနဲ့ မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်တော့ အင်္ဂလိပ်စာ သင်မှ ဖြစ်မယ်လို့ ထင်ခဲ့တယ်။
မြန်မာတစ်ယောက်ဆီကတော့ ပြန်ပြီး မသင်ချင်တော့ပါဘူး။ အချိန်ကုန်ခံပြီး သင်မည့်သင် မြန်မာလို လုံးဝမပြောတတ်တဲ့ Native တစ်ယောက်ဆီကနေ သင်ချင်ခဲ့ပါတယ်။
ဒါနဲ့ ဆရာတစ်ယောက်ရှာတွေ့တယ်။ အစက သူက ကျွန်တော်တို့ဆီမှာ Android သင်တဲ့ ဆရာလုပ်ချင်လို့တဲ့။ သူအားတဲ့ အချိန်မှာ သင်ချင်တာပါ။ ဒါပေမဲ့ သူသင်တာကို ဘယ်နှစ်ယောက် နားလည်မလဲ ဆိုတာက မသေချာပါဘူး။ ဒါ့ကြောင့် သူ့ကို ကမ်းလှမ်းခဲ့ပါတယ်။
မင်းနဲ့ ငါ တွဲပြီး အလုပ်လုပ်ချင်တယ်။ လောလောဆယ် မင်း Android ကိုသင်ဖို့ဆိုတာ မလွယ်သေးဘူး။ အခက်အခဲတွေကို သေသေချာချာပြောပြပါတယ်။ အဲ့ဒီအစား မင်းငါတို့ကို အင်္ဂလိပ်စာ သင်ပေးပါလားလို့။ တကယ်သင်ချင်တာက ကျွန်တော်ပါ။
ပိုက်ဆံကတော့ ပေးနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ British Council တို့ Edulink တို့လို သင်တန်းတွေကို သွားတက်ဖို့က ကျွန်တော် အချိန် မပေးနိုင်ပါဘူး။ အဲ့ဒီတော့ သူက ကျွန်တော် အားတဲ့ ရက်တွေမှာ လာသင်ပေးနိုင်ရင် အစဉ်ပြေပါတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ယောက်ထဲသင်နေလဲ မထူးတဲ့ အတွက် ကျွန်တော်တို့ ဆီက ဝန်ထမ်းတွေအားလုံးကို သင်ပေးပါ။ ကျသင့်သလောက်ကို ငါပေးပါမယ်ပြောခဲ့ပါတယ်။
ပြီးတော့ ဝန်ထမ်းတွေကိုလဲ တက်ချင်စိတ်ရှိတဲ့သူ တက်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လုပ်မယ်ဆိုရင် အပတ်တကုတ်တော့ လုပ်ဖို့လိုတယ်လို့ပြောခဲ့ပါတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ သူတို့ မလုပ်ချင်လုပ်ချင်နဲ့ လုပ်နေရင် ကျွန်တော်က ဘယ်လိုလုပ်ရှေ့ကို ရောက်တော့မှာလဲ။
လုပ်မယ်ဆိုရင်လဲ တကယ်လုပ်။ မလုပ်ချင်ရင်လဲ လာလုပ်မနေနဲ့။
ဒါဟာ ကျွန်တော့်ရဲ့ ပေါ်လစီပဲ ဖြစ်တယ်။
ဟန်ဆောင်တာတွေ ကြွားဝါတာတွေကို ကျွန်တော် အမတန်မုန်းပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်တို့ JDC ရဲ့ English Class ဟာ စတင်ခဲ့ပါတယ်။
No comments:
Post a Comment