A Rainy Day

ဒီနေ့တနေကုန် မိုးတွေရွာနေပါသည်။ တကယ်ဆိုရင် ဒီနေ့ ကျွှန်တော်မှာ အလုပ်ကနားပေးမယ့် လုပ်စရာတွေရှိပါသည်။ ဟိုတလောတုန်းက မီးပျက်ပြီး အိမ်ကဆာဗာ ဒေါင်းသွားပါသည်။ ဒေါင်းရုံတင်မက Hard Disk ၏ မောင်းလည်းကျိုးသွားပုံရ၏။ အဲ့ဒီ Hard Desk ထဲက အချက်အလက်တွေကို ပြန်လိုချင်ပါသည်။ ကျွှန်တော် နှစ်ပေါင်းများစွာ အချိန်အကုန်ခံပြီး ရေးထားခဲ့သော အရာများဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်၏။ အဲ့အီအတွက် ဒီကနေ့ အကီဟာဘရကို သွားပြီး လိုအပ်တာတွေကို ဝယ်ရင်း၊ Hard Disk ကို ဘယ်လိုပြင်ရမလည်းဆိုတာကို ရှာဖွေရပါမည်။ သို့ရာတွင် ဒီကနေ့ တနေ့လုံးမိုးတွေရွာနေပါသည်။ မိုးရွာသည်ထက် လေတွေပါပြင်းနေ၏။ အပျင်းထူသော ကျွှန်တော်သည် မိုးအေးအေးနှင့် ကွေးပါသည်။

ဂွမ်းကပ်ဆောင်ကို ခေါင်းမူးခြုံအိပ်ပြီး နေ့ခင်း ၁၂နာရီအထိကွေးပါသည်။ တူလေး ကောင်းကောင်းက ကျွှန်တော့်အား လာပြီးနှိုးပါသော်လည်း မသိချင်ရောင်ဆောင်ပြီး ဆက်အိပ်ပါသည်။ ၁၂နာရီထိုးတော့မရပါ။ ဗိုက်ဆာလာပါသဖြင့် ထပြီး ညီမဖြစ်သူအား ဘာစားစရာရှိလည်းဟုမေးပါသည်။

ပေါင်မုက်ကင်တွေတော့ရှိတယ်။ မနက်က မနိုးတာနဲ့ ထားထားတာတဲ့။ ကျွှန်တော်လည်း ကော်ဖီကြမ်းနှင့် ပေါင်မုက်ကင်စားပြီး၊ အင်တာနက်ကိုဖွင့်ကာ ဒီနေ့ရဲ့ မိုးလေဝသသတင်းကို ကြည့်ပါသည်။ အား၊ တနေ့ကုန် မိုးရွာမှာပဲ။ အာကီဟဘရကိုလည်းသွားရဦးမည်။ မိုးရယ်တိတ်ပါတော့ဟု တွေးရင်း၊ လုပ်စရာရှိသည်များကို စဉ်းစားနေခဲ့ပါသည်။ လတ်တလော ကျွှန်တော်ရေးနေသော Desktop Application မှာမပြီးသေးပါ။

ဟိုတလောတုန်းက ယူဆာကို ပြပြီး ပြင်စရာရှိသည်များကို ပြင်ထားတာရှိသည်။ ထို့အရင် အရင်ရေထားသော Application တစ်ခုကိုလည်း ပြင်ဆင်ပေးရန် တောင်းဆိုထားသည်ကရှိပါသည်။ အဲ့ဒီပရိုဂျက်တွေအားလုံး ကျွှန်တော့် စက်ထဲမှာရှိပါသည်။ အားလုံးပါသွားပြီဖြစ်သည်။ Client တွေဆီကို ပို့ထားသော မေးလ်များ၊ Dripbox များထဲမှ ပြန်ရှာကြည့်ရပါမည်။ အတော်များများ ပြန်ရပါသည်။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံး လတ်တလော ကျွှန်တော်ပြင်ထားသော အကြောင်းအရာများမှာမပါရှိပါ။

ဘာပဲပြောပြော အလုပ်ရှုပ်ပေမယ့် ပြန်လုပ်ရင် ရရှိနိုင်ပါသည်။ ဒီလိုနဲ့ အရေးအကြီးဆုံး ပရိုဂျက်တစ်ခုကို လိုကယ် ပတ်ဝင်းကျင်မှာ ပြန်ပြီး တည်ဆောက်ပါသည်။ လိုအပ်သော လိုင်ဘရီများကို ပြန်ဖြည့်စွက်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာ အလုပ်လုပ်ပါသည်။ အိုကေဖြစ်တယ်ပေါ့ဆိုပြီး ပြီးခဲ့သော် အပတ်က ရေးသားခဲ့သည်များကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ပြန်လည်ရေးသားခဲ့ပါသည်။ ညနေလေးနာရီအရောက်မှာ ပြန်အလုပ်လုပ်နိုင်ပါသည်။ ဒီအခြေအနေရောက်ပြီဆိုလျှင် ကျွှန်တော့်မှာ ကျန်သော ပရိုဂျက်များကိုလည်း ပြန်လည်ရေးသားနိုင်မည်ဟု ယုံကြည်ခဲ့ပါသည်။

ကျွှန်တော်လည်း စိတ်ပေါ့သွားပြီး ကောင်းကောင်းလေးနဲ့ ကစားပါသည်။ ကောင်းကောင်းလေးကို သင်ရသည်မှာ ပျော်စရာကောင်းပါသည်။ ကလေးများသည် လူကြီးများကို အတုယူနေသည်မှာ မှန်ပါသည်။ ကျွှန်တော်သည် ကောင်းကောင်းလေးအား တစ်ခုခုကို တာဝန်ပေးပြီး ဖြစ်မြောက်အောင် ထမ်းဆောင်နိုင်သည့်အခါ လက်ခုပ်တီးအားပေးသည့် နည်းလမ်းကို အသုံးပြုပါသည်။ ကောင်းကောင်းလေးလည်း တစ်ခုပြီးတစ်ခု လုပ်ပြနိုင်ခဲ့ပါသည်။ ကလေးများ၏ စွမ်းရည်သည် အံ့မခန်းလောက်အောင်ပင်။ တစ်ခုပြီးတစ်ခု သူလုပ်ပြနိုင်ခဲ့၏။

ညနေ၆နာရီထိုးသောအခါ ကျွှန်တော်လည်း ပျင်းလာပြီး အာကီဟာဘရကို သွားမည်ဟု စဉ်းစားပြီး ရေမိုးချိုးပါသည်။ ပြီးပြန်သော်လည်း မိုးက မတိတ်သေးပါ။ ဒါနဲ့ အဝတ်အစားလည်းပြီး တီဗီကြည့်နေခဲ့ပါသည်။ ည၈နာရီထိုးသောအခါ နီနီရေ၊ ဒီနေ့မိုးအေးတာနဲ့ အသားကင်စားချင်တယ်။ ငါအပြင်သွားပြီး သွားဝယ်လိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီး အပြင်ထွက်လာခဲ့ပါသည်။

အပြင်ရောက်သော် မိုးလည်းပါးနေပါသဖြင့် စုဂါမိုအထိလမ်းလျှောက်ရန် စဉ်းစားပြီး လမ်းလျှောက်ခဲ့ပါသည်။ စုဂါမို ဘူတာမှ တဖန် ဘယ်ဘက်ကို ကွေ့ပြီး ကိုမဂိုမဲဘက်ကို ဆက်လျှောက်ခဲ့ပါသည်။

ထာဝရ ဟု ဆိုင်းဘုတ်ကို သွားတွေ့ပါသည်။ မြန်မာဆိုင်အသစ်ဖွင့်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ကျွှန်တော်လည်းဝင်ပြီး ဂျပန်ဆာကေကို မှာပြီးသောက်ရင်း မြန်မာစကားတွေပြောရင်း အချိန်ကုန်နေခဲ့ပါသည်။ လင်မယားနှစ်ယောက် ဖုကုရှီးမားကို ကျောင်းနဲ့လာရင်း အခုတော့ တိုကျိုတက်ပြီး ဆိုင်ဖွင့်သည် ဟုဆိုသည်။

ကျွှန်တော်လည်းစကားတွေကောင်းရင်း ကွန်ပျူတာကိုစိတ်ဝင်စားသည် ဟုဆိုသော ရောက်ခါစ မြန်မာကျောင်းသား လေးများနဲ့စာကားတွေ အများကြီး ပြောဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ ၁၂နာရီထိုးသောအခါ အိမ်ကို လမ်းဆက်လျှောက်ခဲ့ပါသည်။ ငါအသားဝယ်ရန်ထွက်လာပါသဖြင့် အသားဝယ်ပြန်မှဟုတွေးရင်း အသားဆိုင်ဘက်ကို လမ်းဆက်လျှောက်ခဲ့ပါသည်။

ဆိုင်အရောက်မှာ ၄၀၀ဂရမ် ဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့ပါသည်။   အိမ်ပြန်ရောက်သော အခါ ညီမလေးနီနီရော၊ တူလေးကောင်းကောင်းရော၊ ယောက်ဖဖြစ်သူ စည်သူပါ ဖလက်ပြနေပြီဖြစ်သည်။

ဒီနေ့မိုးအလွန်ပြင်းပါသည်။