ရသ

အခုတလော ကျွှန်တော်တို့ငယ်ငယ်တုန်းက နားထောင်ခဲ့ဘူးတဲ့ သီချင်းတွေကို ပြန်ကြားနေရပါသည်။ ကိုယ်နဲ့ရင်းနှီးခဲ့ဘူးသော သီချင်းများကို ပြန်ကြားရတော့ အရင်တုန်းက အကြောင်းတွေကိုပြန်သတိရပါသည်။ ရသကိုပေးနိုင်သော အရာအမျိုးမျိုးရှိပါသည်။ စာပေ၊ ဂီတ၊ ရုပ်ရှင် အစရှိသည့်အရာတို့သည် ရသကိုပေးနိုင်ပါသည်။ ထို့နည်းတူစွာပင် ပန်းချီ၊ ပန်းပုအစရှိသည့် လက်မှု့အနုပညာများသည်လည်း ခံစားမှု့ကိုပေးနိုင်၏။

ကျွှန်တော်စဉ်းစားမိသည်။ ဒီလိုရသတွေပေးနိုင်တဲ့ အနုပညာတွေထဲမှာ ဂီတဟာ အလွန် အင်အားကြီးမား လှပါသည်။ နယ်ပယ် အတော်များများကို ကာလအတန်ကြာ ခံစားမှု့ကို ပေးနိုင်သောကြောင့်ဖြစ်၏။ သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို အကြိမ်ကြိမ်နားထောင် ချင်ပါသည်။ သို့ပါသော်လည်း ရုတ်ရှင်တစ်ကားကို နှစ်ခါထပ်မကြည့်ချင်ပါ။ အထူးသဖြင့်၊ မြန်မာကားဖြစ်၏။ ၁၀မိနစ်ထက်ပိုအောင် ကြည့်မရပါ။

ရုတ်ရှင်တွေမကောင်းတာမဟုတ်ပါ။ Godfather တို့၊ 60 s တို့၊ You Got Mail တို့ သကြန်မိုး တို့ဆိုလျှင် ဘယ်နှစ်ကြိမ် ကြည့်ကြည့် မရိုးပါ။ ယခုခေတ် မြန်မာကားများက သုံးမရခြင်းဖြစ်၏။ စာပေက ခက်ခဲပါသည်။ သို့ပါသော်လည်း စိတ်ကူးယဉ် အချစ်ဇာတ်လမ်းတွေကတော့ အချိန်ကုန်ရုံသာပင်။ ကြောင်တောင်တောင် စကားလုံးများကို သုံးပြီး ဇွတ်ကြီးလုပ် နေကြသည်ကများသည်။ ဤကဲ့သို့ ခတ်ကြောင်ကြောင် ဇာတ်လမ်းများကြောင့်လည်း သုံးမရတဲ့ ဗီဒီယိုရုတ်ရှင်တွေ ထွက်နေခြင်းဖြစ်မည်။

ဂီတကတော့ ကောင်းပါသည်။ ဘယ်အချိန်မဆို၊ ဘယ်နေရာမဆို နားထောင်ရင် စိတ်ချမ်းသာစေပါသည်။ ဟိုးအရင်က ကိုထီး၊ ကိုခင်မောင်တိုး၊ ကိုထူအိမ်သင်သီချင်းကို ပဲနားထောင်ထောင်၊ ကိုလေဖြူ၊ ကိုအငဲ သီချင်းကိုပဲ နားထောင်ထောင် အလွန်ကောင်းပါသည်။ ဒါပေမယ့် မြန်မာ ဟစ်ဟော့ကိုတော့ နားထောင်လို့မရပါ။ ဟိုတလောတုန်းက ကိုနေဝင်းသီချင်းတွေကို အဆိုတော်အမျိုးမျိုးက ပြန်ဆိုတာကို ကြားရ၏။ အလွန်နားထောင်ကောင်းပါသည်။ အကောင်းဆုံးကတော့ ဟစ်ဟော့အဆိုတော်တွေ ပြန်မဆိုတာပဲ ဖြစ်ပါသည်။