ငယ်ချစ်ဦး

မနေ့က မော်လမြိုင်က အကြောင်းကို ပြန်တွေး ရေးရင်းဖြင့် ငယ်ငယ်တုန်းက အကြောင်းတွေကို ပြန်သတိရ မိပါသည်။ ကျွှန်တော် စာစလုပ်ချင်လာခြင်းမှာ ရန်ကုန်ရောက်မှဟု ထင်ခဲ့သော်လည်း မဟုတ်ပါ။ မော်လမြိုင်မှာ ကတည်းက စာလုပ်ချင်စိတ်ပါလာခဲ့ပါသည်။ ငယ်ငယ်တုန်းက မှုလတန်းမှစ၍ အလယ်တန်းအလယ်လောက်အထိ အလွန်ဆော့ခဲ့ပါသည်။ စာမေးပွဲနီးတိုင်း ဘာကြောင့်မသိ၊ စာအုပ်ပျောက်တတ်ပါသည်။ စာမေးပွဲနီးတိုင်း စာအုပ်ပျောက်မှာ အမြဲစိုးရိမ်နေခဲ့ရသည်ကို သတိရမိပါသည်။ တစ်ခါတလေ ယခုထက်တိုင် အိမ်မက်ထဲမှာ စာအုပ်ပျောက်တုန်းဖြစ်၏။

နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုလျှင် ရှိသမျှ သင်တန်းတွေတက်၊ မြောက်ရှုန်းအောင် ကစားခဲ့ပါသည်။ ရှေ့ဆောင်လူငယ်၊ ရေကြောင်းလူငယ်၊ ပန်းချီသင်တန်း အစရှိသ၍ တက်လို့ရသမျှ သင်တန်းတွေကို အကုန်တက်ခဲ့ပါသည်။ အလယ်တန်းလောက်တုန်းက ပန်းချီကို အရူးအမူးဖြစ်ခဲ့ဘူးပါသည်။ သို့ရာတွင် ခဲပန်းချီမှ ရေဆေးကို ပြောင်းချိန်မှာ ကျွှန်တော်ဟာ အရောင်ကိုခွဲမသိနိုင်တဲ့ ကာလာဘလိုင်း ဖြစ်နေပါသဖြင့် အလွန်နှစ်သက်ခဲ့သော ပန်းချီကို လက်လျှော့ခဲ့ရပါသည်။

ကျွှန်တော်တို့ အိမ်တစ်ခန်းအကျော်တွင် ဆရာဦးချစ်လှိုင်တို့ အိမ်ရှိပါသည်။ ကျွှန်တော်နှင့်ရွယ်တူ သူ၏သားကို အဖေက ဘော်လုံးဟု အမည်ပေးခဲ့ပါသည်။ ဘော်လုံးသည် ကျွှန်တော်၏ ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်ပါသည်။ ဘော်လုံးနှင့်ကျွှန်တော်သည် သံလွင်မြစ်ထဲမှာ ရေသွားကူးခြင်း၊ ငါးမွေးကန်ထဲမှာ ငါးများသွားမျှားခြင်း အစရှိသည့် အမေမကြိုက်သော အလုပ်များကို လုပ်ခဲ့ကြပါသည်။ ဘော်လုံး၏ အမေသည် မိန်းမလှကျွှန်းသူ ဖြစ်ပါသောကြောင့် ကျောင်းပိတ်လျှင် ဇာတိပြန်ပြီး ရေကူး၊ လှေလှော် လုပ်လေ့ ရှိပါသောကြောင့် ကျွှန်တော့်ထက် ကစားတဲ့နေရာမှာ ပိုတော်ပါသည်။

တဖန် ဘော်လုံး၏ အဖေ ဆရာချစ်သည် တိုက်ကြက်များကို မွေးထားပါသည်။ မကြာကဏဆိုသလို မီးလောင်ပြင်ကို သွား၍ ကြက်တိုက်တတ်ပါသည်။ မီးလောင်ပြင်သည် အခုတော့ မော်လမြိုင်မော်တယ် ဖြစ်သွားပြီဆို၏။ ကျွှန်တော်မသိတော့ပါ။ ယခင် ကျွှန်တော်တို့တက်ခဲ့သော မော်လမြိုင် လေ့ကျင့်ရေး အလယ်တန်းကျောင်း ၏နောက်ဖက် သံစည်းရိုးကြား ခွေးတိုးပေါက်မှ ထွက်လိုက်လျှင် မီးလောင်ပြင်ကို ရောက်ပါမည်။ ၁၀မိနစ်ခန့် လမ်းလျှောက်လျှင် ယခင်သစ်တောရုံးကို ရောက်မည်ဖြစ်ပြီး၊ အဲ့ဒီမှာ ကျွှန်တော်နှင့် ကျောင်းနေဖက် မောင်မောင်ဇင်တို့ အိမ်ရှိပါသည်။

ဘော်လုံးနှင့် ကျွှန်တော်တို့သည် သူအဖေ ဆရာချစ် မွေးထားသော တိုက်ကြက်များကို ဖမ်း၍ မောင်မောင်ဇင်တို့နဲ့ သစ်တောရုံး ထဲမှာ ကြက်သွား တိုက်လေ့ရှိပါသည်။ ပြန်လာလျှင် ဆရာချစ်မသိအောင် ကြက်ကလေးကို နံနွင်းတွေလိမ်းပြီး မသိအောင် လွှတ်ပေးရပါသည်။ သို့ပါသော်လည်း ပေါ်မြဲဖြစ်ပါသည်။ အဲ့ဒီအခါတိုင်း ဘော်လုံးလေး ရိုက်ခံထိတာ ကွေးနေပါသည်။

ကျွှန်တော်တို့ တတန်းထဲ တက်ခဲ့ကြသူများကတော့ ကျွှန်တော်ရယ်၊ ဘော်လုံးရယ်၊ မီးလောင်ပြင်က မောင်လှဝင်း(နှပ်ချေးထူ)ရယ်၊ ကုလားတန်းထဲက တရုပ် ထွန်းထွန်းဝင်းရယ်၊ ကုလား နေလင်းရယ်၊ ဒေါ်ခင်ကြည်ဆေးရုံထိပ်က နေလင်းကျော် တို့ပဲဖြစ်ပါသည်။ နေလင်းကျော်၏ အမည်သည် ဝတ်ပုတ်ဖြစ်ပါသည်။ ဒီကောင်နဲ့ ကျွှန်တော်တို့က မတည့်ကြပါ။ ဒါပေမယ့် ရန်ဖြစ်ပြီးတိုင်းလည်း အမြဲအတူကစားမြဲ ဖြစ်ပါသည်။ ဘော်လုံးကန်လည်း ရန်ဖြစ်၊ ဂေါ်လီရိုက်လည်း ရန်ဖြစ်၊ တွင်းစိန်လည်း ရန်ဖြစ် အလကားနေ ရန်ဖြစ်ကြပါသည်။ ဒါပေမယ့် ဘော်လုံးကိုတော့ သူမနိုင်ပါ။ ဘော်လုံးက တော်ပါသည်။ ကျွှန်တော်ကတော့ အကောင်သေးပါသဖြင့် အသံသာကျယ်ပါသည်။ လက်သိပ်မပါပါ။

ဒါပေမယ့် အတန်းကြီးလာတော့ ဝတ်ပုတ်၊ ဒီကောင် ပဲများလာပါသည်။ ကျွှန်တော်တို့နှင့် ရန်မဖြစ်တော့ပါ။ အရင်ကလိုလည်း မဝတော့ပါ။ အုံးနှစ်ပင်ပုဆိုးကို ချက်ပြုတ် ဝတ်လာပြီး၊ စံပင်ကို အလယ်ခွဲခွဲကာ စိုးသူစတိုင်ဖြင့် လူပျိုကြီး ကိုက်ဖမ်းလာပါသည်။ မကြာပါ၊ ဒီကောင် အတန်းထဲက ကောင်မလေး တစ်ယောက်နဲ့ ဘာလိုလို၊ ညာလိုလို။ ကျွှန်တော်တို့ အဖွဲ့မှာ စ ရည်းစားရတာ ဒီကောင်၊ ဝက်ပုတ်ဖြစ်ပါသည်။ ကျွှန်တော်တို့ အဖွဲ့ကတော့ ဘောင်းဘီအတိုပေါ်မှာ ပုဆိုးကွင်းသိုင်း၍ ဂေါ်လီရိုက်ကောင်းတုန်း။

ဒါပေမယ့် ကျွှန်တော် ၈တန်း အရောက်မှာ စာစလုပ်ချင်လာပါသည်။ ဘာရယ်မဟုတ် ကဗျာရေးချင်စိတ် ပေါက်လာပါသည်။ ကျွှန်တော်လက်ရေးဟာ တော်တော်လေးကို မလှခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ တောင်တစ်လုံး မြောက်တစ်လုံးနှင့် ဘာကဗျာရေးရေး ရသမမြောက်ပါ။ ကျွှန်တော် အတော် စိတ်ညစ်နေခဲ့ပါသည်။

ဘာကြောင့်လည်းမသိ ဆွေမျိုးလိုခင်နေတဲ့ အန်တီဒေါ်ယဉ်ယဉ်မြတ်တို့ အိမ်သွားလည်ရင်း၊ အမှတ်မထင် စာကို ဘယ်လို လှအောင် ရေးရမယ် ဆိုတာကို သိခဲ့ရပါသည်။ အန်တီဒေါ်ယဉ်မြတ်တို့သည် ကျွှန်တော်တို့ အိမ်နှင့် တကယ့်ဆွေးမျိုးအရင်းတွေလို ဖြစ်ခဲ့ကြပါသည်။ အဖေဂျပန် သွားတုန်း၊ ကျွှန်တော့်ညီ သက်ဖူးလေး မွေးတုန်းကလည်း အန်တီဒေါ်ယဉ်မြတ်နဲ့၊ ဘဘကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးတို့ ကပဲ အမေ့အား အမေရိကန် ဆေးရုံကို လိုက်ပို့ပေးခဲ့ရပါသည်။

အန်တီဒေါ်ယဉ်မြတ်တို့သည် အဆင့်မြင့်မြင့်နေနိုင်ခဲ့သူများ ဖြစ်ကြ၏။ သူ၏ သမီးများဖြစ်ကြသော မချိုတို့၊ မခိုင်တို့သည် တကယ့်ကို စူပါစတားများဖြစ်ခဲ့ကြ၏။ အထက၈ မှာ တက်၍ စာလည်းတော်ကြ၏။ အမြဲတမ်းဆိုသလို လူရည်ချွံစာမွေးပွဲကို ဖြေနေသည်ကိုတွေ့ရ၏။ ကျွှန်တော်အခုထက်ထိ မှတ်မိနေသည်မှာ ချဉ်ပေါင်ကျော်တွင် ဝတ်သားပါမှန်း သူတို့အိမ်ရောက်မှ စသိခဲ့ရပါသည်။

ကျွှန်တော်ငယ်ငယ်က အမြဲပြောဘူးပါသည်။ အမေရယ်၊ အန်တီဒေါ်ယဉ်မြတ်တို့အိမ်ကလို ချဉ်ပေါင်ကျော်ကို  ဝတ်သားလေးနဲ့ ကျော်စမ်းပါလို့။ ဘယ်လောက်စားကောင်းမှန်မသိခဲ့၊ ယနေ့တိုင်မှတ်မိနေပါသေးသည်။ တနေ့ အန်တီဒေါ်ယဉ်မြတ် တို့အိမ်ကိုသွားလည်ရင်း မခိုင်တို့ စာလုပ်နေတာကို တွေ့ခဲ့ပါသည်။ အောင်မယ်လေး၊ လှလိုက်တဲ့လက်ရေးလို့။ ကျွှန်တော်လည်း မနေနိုင်ပဲ လက်ရေးလှအောင် ဘယ်လိုရေးတာလည်း ဟုမေးမိပါသည်။ ကျွှန်တော့်ကို ပြန်ရေးခိုင်းပြီး၊ စာလုံးတွေက ဆက်နေတာကို။ စကားလုံးတစ်လုံးနဲ့ တစ်လုံးကြားမှာ စာလုံးတစ်လုံးစာခြားပြီးရေးကြည့်ပါလားဟု မခိုင်က အကြံပေးပါသည်။

ကျွှန်တော်ရေးကြည့်ပါသည်။ ဟုတ်၏။ စောစောက လက်ရေးနှင့်မတူ။ အဲ့ဒီကစပြီး ကျွှန်တော်လက်ရေးကို လှအောင် ရေးချင်လာပါတော့သည်။ ၈တန်းအောင်စာရင်းလည်းထွက်ရော ကျွှန်တော် မြန်မာစာ၊ သင်္ချာ နဲ့ သိပ္ပံမှာ ဂုန်ထူးပါပါသည်။ ကျွှန်တော် စာလုပ်ရကောင်းမှန်း စသိခြင်းဖြစ်၏။

ကျွှန်တော့်နှင့် ကျွှန်တော့်ချစ်သူများ

ဘာရယ်မဟုတ် ရန်အောင်ဆန်ဆန် ရေးထားသော ကိုယ့်ခေါင်းစဉ်ကိုယ်ကြည့်ရင်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပြုံးမိပါသည်။  ကျွှန်တော်ငယ်စဉ် ကတည်းက နှစ်သက်ခဲ့သော အရာများစွာရှိခဲ့ပါသည်။ အထက်တန်းကျောင်းသား လောက်တွင် ဘိုင်အိုလိုဂျီကို အရမ်း သဘောကျခဲ့၏။ ပုံလေးတွေဆွဲရင် စာကျက်ရသည်မှာ ဘာနဲ့မှမတူခဲ့ပါ။

ဒီလိုနဲ့ တက္ကသိုလ်ရောက်ပြန်တော့လည်း ကင်မရာလေးများကို နှစ်သက်ခဲ့ပါသည်။ အဖေငယ်ငယ်ဂျပန် သွားတုန်းက ဝယ်ခဲ့တဲ့ မိနိုတာကင်မရာ အစုတ်လေးတစ်လုံးနဲ့  ဟိုရိုက်ဒီရိုက် လျှောက်ရိုက်ပါတော့သည်။ ကျောင်းပွဲတွေမှာ ဟိုကားကား ဒီကားကားနဲ့ ကျွှန်တော်ပါတတ်ပါသည်။ ပြန်ရသည်ထက်စာလျှင် အိပ်စိုက်ရသည်က များမည်ထင်ပါသည်။

အခုကြပြန်တော့လည်း ပရိုဂရမ်ရေးခြင်းနှင့် ဘလောဂ်ရေးခြင်းမှာ အရူးအမူး ဖြစ်နေခဲ့ပြန်သည်။ ထို့အပြင် အရက်သောက်ခြင်းကိုလည်း နှစ်သက်ပြန်၏။ ဂျပန်မှာ ဘာအကြိုက်ဆုံးလဲဟုမေးလျှင် အရက်ကောင်း များများ သောက်ရခြင်း လို့ဖြေကောင်း ဖြေလိမ့်မည်။

ကျွှန်တော့် ဝါသနာများနှင့် ပတ်သက်၍ စဉ်းစားမိပါသည်။ ကျွှန်တော့် ဝါသနာများသည် အဖေနှင့် အများကြီး ပတ်သက်ပေလိမ့်မည်။

ကျွှန်တော်တို့ငယ်ငယ် မော်လမြိုင်မှာ နေစဉ်က အဖေသည် မော်လမြိုင်ဆရာအတတ်သင်မှ သိပ္ပံဆရာတစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ ထိုစဉ်က အဖေသည် ဂျပန်ကို ပညာတော်သင် သွားခဲ့ရပါသည်။

ဂျပန်ကပြန်လာသော အဖေသည် စာအုပ်တွေ အများကြီးသယ်လာခဲ့၏။ ကန်မရာ တစ်လုံးဝယ်လာခဲ့၏။ ဆိုင်ကယ်တစ်စီး ဝယ်လာခဲ့ပါသည်။ ကျွှန်တော်ငယ်ငယ်က အမြဲဆိုသလို ဘူးသီးငပေါင်းကျော် ဂျပန်စာအုပ်တွေကို ဖတ်နေသည်ကို တွေ့ရပါသည်။

ရန်ဖန်ရံခါ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနဲ့ ဒိုင်ရင်ကွင်းက ရုပ်ရှင်ရုံ၊ တောင်ပေါ်၊ ကမ်းနားလမ်း အစရှိသည့် နေရာများကို ခေါ်သွားပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးတတ်ပါသည်။ ညနေဆိုလျှင် အရက်လေး တစ်ခွက်နှစ်ခွက်သောက်ရင်း ကျွှန်တော်တို့ကို ဂျပန်ပုံပြင်တွေ ပြောပြတတ်ပါသည်။

တစ်ခါတစ်လေ အမှောင်ခန်းထဲမှာ ဖလင်တွေ ဆေးရင်း ဓာတ်ပုံကူးနေလိုက်၊ ရုတ်ရှင်ရုံသေးသေးလေးမှာ ကာတွန်းကားတွေကို မြန်မာအသံသွင်းလိုက် ကလေးတွေကို ပြလိုက်နှင့် အလုပ်များနေသည်ကို တွေ့ရတတ်ပါသည်။ အမှောင်ခန်းထဲမှာ ဓာတ်ပုံစာရွက်ဖြူကို ဆေးရေစိမ်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ပုံပေါ်လာသည်မှာ ဘာနဲ့မှမတူပေ။ အနလော့မှာလည်း ဒီဂျစ်တယ်နှင့်မတူသော အရသာများ များစွာရှိပါသည်။

ကျွှန်တော် ၁၉၈၈ခု အရေးအခင်းဖြစ်လို့ ကျောင်းပိတ်တဲ့အထိ မော်လမြိုင်မြို့တွင် နေခဲ့ရပါသည်။ ၉တန်း အထိဖြစ်ပါသည်။ ထိုအချိန်အထိ စာကျက်ရ ကောင်းမှန်းမသိပါ။ လက်ရေးကလည်း စုတ်ပြတ် သတ်နေပါသည်။ ကစားလိုက်တာကလည်း လွန်ရော။ ဂေါ်လီရိုက်၊ ကြက်တိုက်၊ မြောင်းတွေထဲမှာ တဲဆောက် အတော်လေးကို ကစားခဲ့ပါသည်။ အိမ်က ညီအကိုမောင်နှမ လေးယောက်ထဲမှာ အမေ့ဒုတ်စာမိဘူးတာ ကျွှန်တော် တစ်ယောက်ပဲရှိပါသည်။

ကျွှန်တော် ရန်ကုန်ရောက်တော့မှ ဒုက္ခရောက်ရပါတော့သည်။ အတန်းထဲမှာ မေးလိုက်တိုင်း စာတစ်လုံးမှ မရပါ။ အင်္ဂလိပ်စာဆိုလည်း ရောင်တောင်တောင်၊ အခြားစာ ဆိုလို့ ဘာမှမသိပါ။ ငါ့စာကျက်မှပဲ ဆိုပြီး၊ အဖေ့ကို အပူကပ်ရပါတော့သည်။ အဖေလည်း သူ့စာအုပ်စင်ထဲက စာအုပ်ထူထူကြီးများကို ထုတ်လာပြီး ကျွှန်တော့်ကို ရှင်းပြပါတော့သည်။ အဖေရဲ့ စာအုပ်ထူထူကြီးများသည် အလွန်လှပါသည်။ ကြွေစာမျက်နှာပေါ်က ရောင်စုံပုံများသည် လွန်စွာကြည့်ကောင်းပါသည်။ သည်လိုနဲ့ ကျွှန်တော်သည် ဘိုင်အိုကို မြတ်နိုးခဲ့ရပါသည်။

ဆက်ပါဦးမည်

မင်းလွင်

အံ့ဖွယ် MySQL

ကျွှန်တော် ဒီတစ်ခေါက် လုပ်နေသော ပရိုဂျက်သည် ယခင် VB နှင့် Microsoft SQL Server နှင့် ရေးထားသော ပရိုဂျက်ကို Java Online အဖြစ် ပြောင်းရေးခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ယခင်ရေးထားသော အရာများကို ပြုပြင်ရင်း၊ ဖန်ရှင်အသစ်များကို ဖြည့်စွက်ရင်း ဆိုသလိုဖြစ်ပါသည်။

ကျွှန်တော်ဒီ ပရိုဂျက်ကို ရောက်ရှိချိန်မှာ အတော်လေးနောက်ကျနပြီဖြစ်၏။ ကြားရသည် မှာ Ajax နှင့် Enterprise Project ကိုရေးမည်ဟုဆို၏။ ဝမ်းသာမိပါသည်။ ကျွှန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း JSF နှင့် Struts Frameworks များ၏ User Interface ကို သိပ်ပြီး အဆင်ပြေလှသည်ဟု မထင်မိသောကြောင့်ဖြစ်၏။

Ajax ၏ ကောင်းကွက်များနှင့် Java EE ၏ ကောင်းကွက်များကို ပေါင်းပြီး Open EMS တွေကို ရေးချင်ခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်၏။ ဤနေရာတွင် အသုံးပြုခဲ့သော XPlatform သည် လုံးဝအစဉ်မပြေပါ။ JavaScirpt ဖြင့်ရေးထားပြီး၊ အမြင်မှာလှသော်လည်း၊ လုပ်ဆောင်ပုံများမှာ မသေသပ်ပါ။ Ajax Framework များစွာအသုံးပြုခဲ့ဘူးပါသည်။ သို့သော် ဒီလောက်အသုံးမကျတဲ့ Framework ကို မတွေ့ဘူးပါ။ သုံးရတာအစဉ်မပြေသလို Performance မှာလည်း အလွန်မကောင်းပါ။ ဒီလို Framework မျိုး တစ်သက်လုံး ထွန်းကားရန်မရှိပါ။ စိတ်လျှော့လိုက်ပါသည်။ ထားတော့ထားတော့။

ပြဿနာက ဒီမှာစပါတော့သည်။ Micorsoft SQL Server ကို အသုံးပြုထားပြီး၊ MySQL ကို ရွှေ့မည်ဖြစ်၏။ DB2 နှင့် Oracle သာ အသုံးပြုခဲ့ဘူးသော ကျွှန်တော့်အတွက်တော့ Micorsoft SQL Sever ရော MySql ပါ သုံးစား၍မရပါ။ တစ်ခုခု လိုနေသလိုပင်။

ပြဿနာပေါင်း ရေတွက်၍မရအောင် ရှိခဲ့ပါသည်။ တွေ့ခဲ့ပါသည်။ ဒီနေ့တော့ MySQL ၏ အံ့ဖွယ် အဖြစ်တစ်ခုကို ကို တင်ပြပါမည်။ MySQL ကို အသုံးများခဲ့ရခြင်းသည်၊ ပေါ့ပါးလွယ်ကူ၍ အလကားရခြင်း ကြောင့်ဖြစ်၏။ အလကားရသည့်အပြင် Relational Database ၏ ကောင်းကွက်များကို လွယ်လင့်တကူ အသုံးပြုနိုင်ခဲ့၏။ User Security သိပ်ပြီး စဉ်းစားစရာမလိုပဲ လွယ်ကူစွာ အင်စတောလုပ်နိုင်ပြီး၊ DDL တစ်ပိုဒ်ကို အလုပ်လုပ်ခိုင်ရုံဖြင့် တော်ရုံတန်ရုံ ဒေတာဘေစ်များကို တည်ဆောက်နိုင်ခဲ့၏။ ကောင်းလေစွ။ ကောင်းလေစွ။

Oracle နှင့် DB2တို့၏ ပရိုစီဂျာများ၊ အင်ပေါ့တ်၊ Export ဖန်ရှင်များသည် လွန်စွာမှအစဉ်ပြေခဲ့ သဖြင့်၊ MySql ၏ mysqldump ကို သိပ်ပြီးမကျေနပ်ခဲ့သော်လည်း အသုံးများပါက ယဉ်ပါးလာနိုင်ပါသည်။ ပြဿနာမရှိပါ။

ကျွှန်တော် အံ့သြမိသည်မှာ MySQL တွင် VARCHAR နှင့် CHAR ကော်လန်များတွင် half size space စာလုံးများအား TRIM လုပ်ပြစ်ခြင်းပင်။ အချို့သော စစ္စတမ်များတွင် Half size space စာလုံးများတွင် အဓိပ္ပါယ်ပေးထားလေ့ရှိ၏။ SPACE တစ်လုံးဆိုရင် ဘယ်လို၊ နှစ်လုံးဆိုလျှင် ညာလို ဆိုပြီး အသုံးပြုလေ့ရှိ၏။ ထိုအခါမျိုးတွင် MySQL ကို မသိပဲ အသုံးပြုမိခဲ့ပါက အကြီးအကျယ် ဒုက္ခရောက် သွားနိုင်ပါသည်။

သတိ MySQL ကို သုံးပါက SPACE များတွင် အဓိပ္ပါယ် မပေးပါနှင့်။

ပရိုနှင့် ဝါသနာရှင်

ပရို ဆိုသည်မှာ နည်းပညာတစ်ခုဖြင့် အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုနေသူ။ သူ၏ အရည်အချင်းကို တန်ဖိုးဖြတ်ပြီး အခကြေးငွေကို ရယူသူ။ စိတ်ပါသည်ဖြစ်စေ မပါသည်ဖြစ်စေ တာဝန်ယူထားပြီးသော အလုပ်တစ်ခုကို ပြီးအောင် ထမ်းဆောင်နိုင်သူ။

ဝါသနာရှင် ဆိုသည်မှာ နှစ်သက်ရာ ဝါသနာပါရာကို တစ်စိုက်မတ်မတ် အချိန်ပေးပြီး လုပ်နိုင်သူ။ ဝါသနာ အတွက်ဆို အချိန်နဲ့ ငွေကြေးကို မနှမြော တတ်သူ။ အကျိုးအမြတ်ရှိသည်ဖြစ်စေ၊ မရှိသည် ဖြစ်စေ နှစ်သက်ရာကို လုပ်ကိုင်ရင်း ပျော်မွေ့နေတတ်သူ။

ကျွှန်တော် အစက ထင်ခဲ့ဘူးပါသည်။ ဝါသနာပါရာ အလုပ်နဲ့ အသက်မွေးရလျှင် ဘယ်လောက်ကောင်း လိမ့်မည်နည်းဟု။ နှစ်သက်တာကို လုပ်ရင်း အခကြေးငွေလည်းရယူရင်း၊ အတိုင်းထက် အလွန် ပါလား ဟု ထင်ခဲ့မိပါသည်။

ကျွှန်တော် အထင် မှားနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဝါသနာရှင်သည် သူ၏ဝါသနာကို အလွန်မြတ်နိုးပါသည်။ မကောင်းဘူးထင်ရင် သူမလုပ်ပဲနေလို့ရပါသည်။ နှစ်သက်ရာကြီးကိုသာ ရွေးချယ်၍ လုပ်ကိုင်သွားနိုင်ပါသည်။ ပရိုဖြစ်လာပက မှားနေတယ်လို့ ထင်ပေမယ့် ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးရပါမည်။ မှားမှန်းသိသိကြီးနဲ့ ရေးပေးရ တတ်ပါသည်။

ပရိုဆိုပါက နည်းပညာသာမက တစ်ပါးသူကို နားလည်အောင် ပြောပြပြီး၊ ကိုယ်နှစ်သက်ရာ အလုပ်ကို လုပ်နိုင်အောင် အများကြီး ကြိုးစားရပါဦးမည်။

မြန်မာမှုပြုခြင်းမှတ်စု

ပြီးခဲ့သော သောကြာနေက သောက်တာများသွားသောကြောင့် ဖြစ်မည်။ စနေနေ့တနေခင်းလုံး ခေါင်းကိုက်ပြီး အရက်ကို မမြင်ချင်မကြည့်ချင်အောင် ဖြစ်နေပါသည်။ ရေးနွေးကြမ်းတွေချည်း သောက်နေရင်း ဂျာဗားအကြောင်းကို ရေးသားနေခဲ့ပါသည်။ ဤကဲ့သို့ရေးသားရင်း မြန်မာမှုပြုခြင်းနှင့် ပတ်သက်ပြီး စဉ်းစားမိပါသည်။


ဘာလို့ မြန်မာအိုင်တီ စကားလုံးတွေက အရေးကြီးတာလဲ

ကျွှန်တော်သည် မြန်မာနိုင်ငံတွင် ပရိုဂရမ်မင်းဘာသာရပ်နှင့် ပတ်သက်၍ စကားလုံးနည်းပါးခြင်း အပေါ်တွင် အတော်လေးအံ့သြမိပါသည်။ အချို့ကပြောကြပါသည်။ အင်္ဂလိပ်စာမကောင်းပဲနဲ့ အိုင်တီလောကမှာ ကမ္ဘာနဲ့ မယှဉ်နိုင်ဘူးဟု။ ကျွှန်တော်သိပ်ဘဝင်မကျပါ။

အိုင်တီနည်းပညာကို လေ့လာရန် အင်္ဂလိပ်စာလိုအပ်သည် ဆိုသည်ကို လက်ခံကြည့်၍မရပါ။ မြန်မာလို လေ့လာရန် စာအုပ်စာတမ်းများမရှိ၍ မလေ့လာနိုင်ခြင်းပင်ဖြစ်၏။ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် ပရိုဂရမ်မင်းဆိုသည်မှာလည်း ဘာသာရပ်တစ်မျိုးပင်ဖြစ်၏။ ဘာသာရပ်တစ်ခုကို လေ့လာရန်၊ နောက်ထပ်ဘာသာရပ် တစ်ခုကို ထပ်လေ့လာရမည် ဆိုသိပ်မနိပ်ပါ။

မြန်မာပြည် အိုင်တီလောကတိုးတက်ရေး အတွက် အိုင်တီနည်းပညာရှင် များစွာလိုအပ်ပါသည်။ အိုင်တီပညာရှင် တိုးပွားရေးအတွက် လူတိုင်းကို အင်္ဂလိပ်စာလိုက်သင်သည်ထက်၊ အိုင်တီပညာကို လူတိုင်းနဲ့ရင်းနှီးအောင် လုပ်ရသည်က ပို၍ ကျယ်ပြန့်စွာ ပြန့်နှံ့နိုင်ပေမည်။


ဘယ်လိုစာလုံးတွေကို မြန်မာမှုပြုသင့်သနည်း

မြန်မာမှုပြုသည် ဆိုရာတွင် စဉ်းစားစရာအချက်ရှိပါသည်။ နေရာတကာ မြန်မာမှုပြု၍ မဖြစ်ပေ။ မြန်မာလို ဖြစ်ရင်ပြီးရော ဆိုပြီး လွှတ်ပြန်နေ၍မဖြစ်။ အဓိပ္ပါယ်ကိုလည်း ကြည့်ရန် လိုပါသည်။

Windows မြန်မာမှုပြုဖို့ စဉ်းစားကြည့်ပါမည်။ ပြူတင်းပေါက်များဟု ပြန်ချင်ကောင်း ပြန်ချင်လိမ့်မည်။ ကျွှန်တော်က ဤကဲ့သို့ တိုက်ရိုက်ပြန်ဆိုခြင်းကို သိပ်မကြိုက်ပါ။ Windows ဆိုသည်မှာ OS ၏ အမည်ကို ပြူတင်းပေါက်များဟု တင်စား အမည်ပေးထားခြင်း သာဖြစ်၏။ ပြူတင်းပေါက်များ မဟုတ်ပါ။

ဤနေရာမျိုးတွင် ရင်းနှီးပြီးသား ဖြစ်သော ဝင်းဒိုးဟု မွေးစားစာလုံးကို အသုံးပြုသည်မှာ ပိုမိုနားလည်စေမည် ဖြစ်သည်။ Mickel အား ကိုမိုက်ကယ်ဟု ခေါ်သည်နှင့် အတူတူပင် ဖြစ်၏။

နောက်တစ်ခုရှိပါသေးသည်။ Exit ကို ထွက်ပေါက်ဟု ပြန်ဆိုခြင်း၊ Run ကို ပြေးခြင်း အစရှိသည့် ကရိယာများ  ဖြစ်ကြ၏။ အင်္ဂလိပ်စာတွင် အဓိပ္ပါယ်အမျိုးမျိုး ရှိသော်လည်း မြန်မာစာတွင်  အဓိပ္ပါယ်တစ်မျိုးသာရှိပြီး၊ ဆိုလိုချင်သည့် အဓိပ္ပါယ်မှာ မြန်မာစကားဖြင့် အခြားသော စကားလုံးဖြစ်နေတတ်ခြင်းဖြစ်၏။ ဤစကားလုံးမျိုးကို အဓိပ္ပါယ်မမှားစေရန် အင်္ဂလိပ်စာကို တိုက်ရိုက်မြန်မာမှုပြုခြင်းမဟုတ်ပဲ အဓိပ္ပါယ်ကို သေချာနားလည်ပြီး မြန်မာမှုပြုရန်လိုအပ်သည် ဟုထင်ပါသည်။

အထူးသတိထားသင့်ပါသည်။

ရသ

အခုတလော ကျွှန်တော်တို့ငယ်ငယ်တုန်းက နားထောင်ခဲ့ဘူးတဲ့ သီချင်းတွေကို ပြန်ကြားနေရပါသည်။ ကိုယ်နဲ့ရင်းနှီးခဲ့ဘူးသော သီချင်းများကို ပြန်ကြားရတော့ အရင်တုန်းက အကြောင်းတွေကိုပြန်သတိရပါသည်။ ရသကိုပေးနိုင်သော အရာအမျိုးမျိုးရှိပါသည်။ စာပေ၊ ဂီတ၊ ရုပ်ရှင် အစရှိသည့်အရာတို့သည် ရသကိုပေးနိုင်ပါသည်။ ထို့နည်းတူစွာပင် ပန်းချီ၊ ပန်းပုအစရှိသည့် လက်မှု့အနုပညာများသည်လည်း ခံစားမှု့ကိုပေးနိုင်၏။

ကျွှန်တော်စဉ်းစားမိသည်။ ဒီလိုရသတွေပေးနိုင်တဲ့ အနုပညာတွေထဲမှာ ဂီတဟာ အလွန် အင်အားကြီးမား လှပါသည်။ နယ်ပယ် အတော်များများကို ကာလအတန်ကြာ ခံစားမှု့ကို ပေးနိုင်သောကြောင့်ဖြစ်၏။ သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို အကြိမ်ကြိမ်နားထောင် ချင်ပါသည်။ သို့ပါသော်လည်း ရုတ်ရှင်တစ်ကားကို နှစ်ခါထပ်မကြည့်ချင်ပါ။ အထူးသဖြင့်၊ မြန်မာကားဖြစ်၏။ ၁၀မိနစ်ထက်ပိုအောင် ကြည့်မရပါ။

ရုတ်ရှင်တွေမကောင်းတာမဟုတ်ပါ။ Godfather တို့၊ 60 s တို့၊ You Got Mail တို့ သကြန်မိုး တို့ဆိုလျှင် ဘယ်နှစ်ကြိမ် ကြည့်ကြည့် မရိုးပါ။ ယခုခေတ် မြန်မာကားများက သုံးမရခြင်းဖြစ်၏။ စာပေက ခက်ခဲပါသည်။ သို့ပါသော်လည်း စိတ်ကူးယဉ် အချစ်ဇာတ်လမ်းတွေကတော့ အချိန်ကုန်ရုံသာပင်။ ကြောင်တောင်တောင် စကားလုံးများကို သုံးပြီး ဇွတ်ကြီးလုပ် နေကြသည်ကများသည်။ ဤကဲ့သို့ ခတ်ကြောင်ကြောင် ဇာတ်လမ်းများကြောင့်လည်း သုံးမရတဲ့ ဗီဒီယိုရုတ်ရှင်တွေ ထွက်နေခြင်းဖြစ်မည်။

ဂီတကတော့ ကောင်းပါသည်။ ဘယ်အချိန်မဆို၊ ဘယ်နေရာမဆို နားထောင်ရင် စိတ်ချမ်းသာစေပါသည်။ ဟိုးအရင်က ကိုထီး၊ ကိုခင်မောင်တိုး၊ ကိုထူအိမ်သင်သီချင်းကို ပဲနားထောင်ထောင်၊ ကိုလေဖြူ၊ ကိုအငဲ သီချင်းကိုပဲ နားထောင်ထောင် အလွန်ကောင်းပါသည်။ ဒါပေမယ့် မြန်မာ ဟစ်ဟော့ကိုတော့ နားထောင်လို့မရပါ။ ဟိုတလောတုန်းက ကိုနေဝင်းသီချင်းတွေကို အဆိုတော်အမျိုးမျိုးက ပြန်ဆိုတာကို ကြားရ၏။ အလွန်နားထောင်ကောင်းပါသည်။ အကောင်းဆုံးကတော့ ဟစ်ဟော့အဆိုတော်တွေ ပြန်မဆိုတာပဲ ဖြစ်ပါသည်။